Kim był Edward Machniewicz?

Przybył do Góry w lecie 1945 roku z misją utworzenia wzorowanej na przedwojennej, pełnej szkoły średniej ogólnokształcącej, czyli gimnazjum i liceum. Był więc założycielem i pierwszym dyrektorem dzisiejszego liceum. Funkcję dyrektora pełnił od września 1945 do 29 stycznia 1954 roku, czyli do dnia śmierci. Uczniowie w kronice szkolnej, tak odnotowali ten fakt: „Młodzież straciła w Zmarłym dobrego przyjaciela, opiekuna i wychowawcę, który odznaczał się wielką umiejętnością współżycia z ludźmi. Kochał swój zawód i młodzież”. Przetrwał w legendzie uczniowskiej, jako człowiek wrażliwy, dowcipny – dysponujący sobie tylko właściwym słownictwem, ale i kategoryczny. Jemu to wielu absolwentów z pierwszych roczników zawdzięcza właściwy wybór drogi edukacyjnej. Zdolnych, chociaż często przerośniętych, „wyciągał” z kursów dla dorosłych i usadzał w ławkach szkolnych razem z uczniami realizującymi program szkolny normalnym tokiem. Chciał, by w gimnazjum znaleźli miejsce wszyscy zdolni młodzi ludzie i dlatego należy ich wyszukiwać po wsiach i w mieście. Ważną dla niego była integracja młodzieży przybyłej z różnych stron Polski. Pod Jego mądrym kierownictwem szkoła przetrwała trudny okres stalinizmu bez szwanku. Był tu ład, spokój i atmosfera pracy, a nie działalności społecznej. Edward Machniewicz był Wielkim Człowiekiem, wybitnym pedagogiem i świetnym organizatorem . Mając to wszystko na uwadze, grupa założycielska Fundacji Pomocy Szkole – Jego właśnie wybrała na Patrona swego przedsięwzięcia.

 

Jak do tego doszło?

Historia samej fundacji sięga VII Zjazdu absolwentów w 1990 roku. Niepisanym prawem uczestnicy kolejnych Zjazdów, jako pamiątkę swego pobytu, zostawiali szkole gotówkę na taki upominek, który byłby dla wszystkich miłym wspomnieniem. Tym razem podpowiedzieli również, by założyć fundację. W czasach PRL-u, nie mówiło się o tym. Na fali przemian politycznych społecznych i gospodarczych lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych odżyły te przez lata pomijane sprawy. W województwie leszczyńskim, w żadnej szkole średniej nie było fundacji. Oprócz nas, myślano o tym w liceum w Kościanie.

Na początku roku 1991, z inicjatywy dyrektor Zofii Hanulak, odbyło się pierwsze organizacyjne zebranie, o którym zawiadomiono rozwieszonymi w mieście i powiecie afiszami. Spośród przybyłych 23 uczestników, zgłosiło wolę założenia fundacji. Zadeklarowali oni na jej rzecz wpłatę w wysokości 500 tysięcy złotych od osoby, bądź małżeństwa, co stanowiło 1/3 średniej płacy krajowej, a cały fundusz założycielski określono na 10 milionów ówczesnych złotych.

 

Założyciele?

Wybrano grupę założycielską, w skład której weszli:

• Tadeusz Birecki – absolwent, a zarazem dyrektor zakładu opiekuńczego, którym był Państwowy Ośrodek Maszynowy;

• Stanisław Hoffmann – absolwent, aktualnie senator;

• Jerzy Maćkowski – absolwent, wieloletni przewodniczący Komitetu Rodzicielskiego;

• Jolanta Osmolska – absolwentka i członek zarządu KR;

• Janusz Starke – przewodniczący KR w liceum;

• Zofia Hanulak – dyrektor liceum.

Osoby te zobowiązały się doprowadzić do rejestracji fundacji i opracowania statutu. Trudności do pokonania było wiele, niektóre z nich:

– Podpisać akt notarialny (w kolejce do notariusza czekało się tygodniami) i zgrać tak termin, by o określonej godzinie w wyznaczonym dniu wszyscy razem mogli stanąć przed obliczem notariusza i wyrazić wolę utworzenia fundacji, a następnie podpisać akt notarialny.

– Opracować statut, a gotowych wzorów wtedy nie było, nie było internetu, a dla prawników wykształconych po wojnie, fundacja jako taka była słabo znana i nie znaleziono nikogo, kto by się podjął pełnego opracowania statutu.

20 marca 1991 roku aktem notarialnym Nr Rp. 512/1991 w Kancelarii Notarialnej w Lesznie ustanowiona została Fundacja Pomocy Szkole im. Edwarda Michniewicza, określony został też jej cel, którym jest niesienie wszechstronnej pomocy materialnej Liceum Ogólnokształcącemu im. Adama Mickiewicz w Górze i innym placówkom oświatowym.

Teraz należało zintensyfikować prace nad statutem. Po nieudanych próbach z prawnikami, do napisania statutu zobowiązała się Z. Hanulak z pomocą St. Hoffmanna, który załatwił również termin rejestracji w Warszawie.

4 listopada 1992 roku w XVI wydziale Rejestrowego Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy pod sygnaturą akt XVI Rej. F – 2121/92 po prawie dwuletnich staraniach dzieło zostało uwieńczone i fundacja otrzymała osobowość prawną. W statucie zostały określone formy i sposoby realizowania celu fundacji. Aby móc pomagać trzeba mieć pieniądze, a te trzeba pozyskiwać i dlatego w statucie znalazły się odpowiednie zapisy.

 

Jakie są nasze cele?

Dla realizacji celów Fundacja może:

– Inicjować i prowadzić działalność gospodarczą,
– Organizować imprezy o charakterze dochodowym,
– Przyjmować darowizny.
– Integrować absolwentów, rodziców, uczniów, nauczycieli, byłych pracowników i sympatyków,
– Dokumentować przeszłość i współczesność szkoły,
– Organizować imprezy naukowe, kulturalne rozrywkowe itp.,
– Prowadzić działalność badawczą, diagnostyczną oraz kursową na potrzeby szkoły i innych jednostek,
– Inicjować i organizować ofiarność publiczną.

Statut Fundacji był kilkakrotnie poszerzany w paragrafie dotyczącym środków realizacji. W lutym 1998 roku przygotowano dużą zmianę statutu, dotyczącą poszerzenia celu Fundacji o zapis: organizowanie i prowadzenie nauczania na poziomie podstawowym, średnim i policealnym, sąd rejestrowy nie wyraził na to zgody, motywując to tym, że nie jest to zgodne z założycielskim celem statutu.

 

Jak je realizowaliśmy?

Już w okresie przed rejestracją sądową założyciele Fundacji, gromadzili środki finansowe, bo sama kwota założycielska była zbyt mała, by można było zgodnie ze statutem pomagać liceum i innym szkołom. 3 maja 1991 roku zorganizowano wielką loterię fantową. Fanty ofiarowali dyrektorzy zakładów pracy i właściciele sklepów. Najhojniejsi ofiarodawcy to: Górowianka – 350,000zł; PGR Naratów – 280,000 zł. OSM Góra – 270,000 zł; Tomasz Ptak – 250,000 zł. Było też mnóstwo drobnych fantów, a nawet kogut i prosiak. W czerwcu i w wakacje sprzedawano podręczniki szkolne, aby zarobić na marżę. Za wypracowane pieniądze zakupiono używany autobus, który zarabiał dowozem uczniów do szkół, a w wolne dni po kosztach własnych woził dzieci i młodzież na wycieczki szkolne i inne wyjazdy uczniowskie. O dobrych początkach działalności gospodarczej świadczył majątek, który stanowił autobus, kiosk oraz gotówka na koncie. W latach następnych zakupiono jeszcze dwa autokary, w tym jeden na kredyt poręczony osobistym majątkiem członków zarządu. Przez wiele lat organizowano w auli dochodowe zabawy sylwestrowe.

Pomoc materialną kierowano zgodnie z celem statutowym Fundacji do liceum i innych szkół, obsługiwano wiele dalszych krajowych wycieczek, dowożono bezpłatnie uczniów ze szkół podstawowych na zawody sportowe itp. W latach prosperity skierowano następującą pomoc do liceum: zakupiono drukarkę laserową do pracowni komputerowej, wyremontowano i wyposażono klub uczniowski, który od 1993 roku do dziś służy młodzieży, wspomagano kilkakrotnie uczniów w trudnej sytuacji, nagradzano uczestników i laureatów olimpiad i konkursów szczebla centralnego i konkursu poezji Adama Mickiewicza „Adamus”, którego organizatorem jest nasze liceum, sportowców, autorów najlepszych prac maturalnych, pokrywano koszty wyjazdów na Ogólnopolskie Zjazdy Szkół Mickiewiczowskich w Olsztynie, częściowo pokryto koszty związane z okolicznościowym wydawnictwem na 50-lecie liceum, poszerzano księgozbiór biblioteki szkolnej, pokrywano koszty wyjazdów uczniów na konkursy, zakupiono nakrycia stołowe na 250 osób dla szkoły z myślą o organizowanych zabawach dochodowych, wyremontowano część budowlaną wieży, usunięto założoną dla celów bezpieczeństwa ogólnego iglicę wraz z odciągami, które niszczyły budynek, finansowano i dofinansowywano różne remonty budynku, doposażono siłownię, a w jubileuszowym Roku Mickiewiczowskim 16 listopada 1998 roku odsłonięto na frontonie szkoły tablicę pamiątkową ku czci Patrona i wręczono okolicznościowe medale zasłużonym dla fundacji i środowiska ludziom. Wspólnie z Towarzystwem Miłośników Ziemi Górowskiej i Stowarzyszeniem Unia Górowian opracowano wzór medalu- Zasłużony dla Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Górze, opłacono wykonanie i opracowano regulamin przyznawania. Ostatnim wielkim wydatkiem były koszty związane z całkowitą renowacją zegara na wieży szkolnej, który zgodnie z duchem czasu został skomputeryzowany, dzieła tego dokonał górowianin, absolwent liceum – Eugeniusz Lewicki. Uroczystości poświęcenia zegara i nadania mu imienia KAROL, dla uczczenia Papieża Polaka, miała miejsce w dniu 23 czerwca 2006 roku. W gablocie pod zegarem umieszczona jest informacja o zegarze, jego imieniu, Patronie, a obok na ścianie zawieszone zostały historyczne przestrzelone w czasie wojny przedwojenne wskazówki zegara, co stanowi piękne połączenie przeszłości z teraźniejszością.

Fundacja wspomagała też inne szkoły i należy tu wymienić szkoły podstawowe w Sicinach, Witoszycach, Glince oraz Gimnazjum nr 2, któremu oprócz pomocy przy komputeryzacji, pozytywnie zaopiniowano do realizacji program „Czas wolny nie znaczy stracony”, ogłoszony przez Polsko – Amerykańską Fundację Wolność. Cały zysk z tego programu Zarząd Fundacji przeznaczył na potrzeby tej szkoły, zostawiając sobie tylko satysfakcję, że można było pomóc. W czerwcu 2000 roku w czasie obchodów Dni Góry i 700-lecia miasta Fundację wyróżniono dyplomem Zasłużony dla Ziemi Górowskiej.

Prezesem Fundacji od momentu jej powołania do 8 maja 2007 roku był Jerzy Maćkowski, członkami zarządu bądź komisji rewizyjnej w tamtych czasach byli: Tadeusz Birecki, Henryk Dąbrowicz, Zofia Hanulak, Zbigniew Józefiak, Zbigniew Kubiak, Ryszard Kwiatkiewicz, Aleksander Minta, Jolanta Ostolska, Bogusław Pachołek, Janusz Starke i Janusz Wojtysiak. Niezaprzeczalnym dorobkiem jest kronika wzorowo prowadzona przez Janinę Wląźlak. Znajdują się w niej zapisy dokumentujące pracę od zebrania założycielskiego do 8 maja 2007 roku.

Swoją służebną rolę w stosunku do szkoły na potrzeby, której została fundacja powołana, zarząd przejawiał tym, że o kolejnych przedsięwzięciach informował Dyrektora, zapraszając na zebrania.

 

Dziś i jutro . . .

W 2008 roku z inicjatywy dyrektor Ireny Krzyszkiewicz przygotowano kolejne zmiany poszerzające środki realizacji celu fundacji o możliwość prowadzenia działalności kursowej, przygotowując w ten sposób pole do działania nowemu zarządowi, który został wybrany 8 maja 2007 roku, po wcześniejszym przyjęciu nowych członków Fundacji. Funkcję prezesa nowy zarząd powierzył Elżbiecie Skoczylas, w skład zarządu i komisji rewizyjnej weszli również: Z. Hanulak, Z. Józefiak, J. Maćkowski – fundatorzy założyciele oraz Magdalena Mielczarek, Marta Szarek, Maria Ignaszewska – Nicpoń i Urszula Szmydyńska. Nowy zarząd gromadzi środki na działalność statutową; we wrześniu zorganizował Pierwszy Górowski Jarmark, a w Sylwestra wielki bal, są też pomysły na inne formy gromadzenia pieniędzy. Dla młodzieży przygotowującej się do egzaminu dojrzałości i studiów zorganizowano z kilku przedmiotów zajęcia kursowe poszerzające materiał programowy.

 

Obecni członkowie zarządu:

• Zbigniew Józefiak
• Arkadiusz Gortych
• Iwona Sawicka
• Kinga Gałuszka

Należy podkreślić, że wszyscy członkowie zarządu zawsze zgodnie ze statutem pracowali bez żadnego wynagrodzenia. Nadzór nad działalnością Fundacji sprawuje Minister Edukacji Narodowej.

Fundacja jest otwarta na nowych członków i gorąco zaprasza wszystkich chętnych do współpracy.